2030 vooruitzichten CO2-intensiteit van het BBP

Aanzienlijke vooruitgang, maar nog niet genoeg


Een duidelijk zichtbare versnelling

De evolutie van de CO2 intensiteit van het wereldwijde BBP is het resultaat van twee krachten :

  • veranderingen in de primaire energie-intensiteit van het BBP
  • de ontwikkeling van koolstofarme energie.

De twee krachten zullen tegen 2030 samenwerken om de vermindering van de CO2-intensiteit te versnellen. Maar laten we niet te optimistisch zijn: de vooruitgang zal nog lang niet voldoende zijn om de opwarming van de aarde te beperken tot 1,5°C boven het pre-industriële niveau, zoals overeengekomen in het Akkoord van Parijs.

De grafiek illustreert deze versnelling. Zij toont de trend tot 2022 en de trend tot 2030 in het voorzichtige traject dat we hebben berekend, gebaseerd op het voorzichtig STEPS-scenario in het World Energy Outlook 2023-rapport van het IEA. De daling zou tussen 2022 en 2030 gemiddeld 3,7% per jaar moeten bedragen, vergeleken met 1,6% voor de daling van de energie-intensiteit, waarbij nieuwe hernieuwbare energiebronnen een decarbonisatie-effect van 2,1% per jaar toevoegen.

De versnelling van de daling is duidelijk zichtbaar. Van 2011 tot 2022 bedroeg de vooruitgang 1,9% per jaar, en van 2001 tot 2011 was dat . . . 0,2% per jaar, aangedreven door de snelle groei van China, voornamelijk gebaseerd op steenkool. 

Veranderingen in de marginale CO2-intensiteit laten zien dat energiegerelateerde emissies rond het midden van het decennium een piek bereiken en dan tot 2030 licht dalen. Deze marginale intensiteit wordt dus negatief: het BBP blijft stijgen, maar de emissies dalen. In deze grafiek hebben we ervoor gekozen om de marginale intensiteit niet weer te geven na 2026, wanneer deze negatief wordt.


Kan de daling verder versnellen ?

Het antwoord is ja, en beide hefbomen (energie-intensiteit en ontkoling) kunnen hieraan bijdragen.

Raadpleeg het speciale tabblad voor de mogelijkheden en obstakels met betrekking tot energie-intensiteit.

Het versnellen van het koolstofarm maken van energie zal voornamelijk afhangen van de samenhang en continuïteit van het overheidsbeleid:

  • Zal Europa, inclusief het Verenigd Koninkrijk, de decarbonisatie van zijn elektriciteitsvoorziening (met name residentiële PV, onshore en offshore wind) en elektrificatie (elektrische voertuigen, warmtepompen) blijven versnellen ? Of zal het vertragen als gevolg van de opkomst van conservatieve of zelfs klimaatsceptische tendensen ?
  • Zullen de VS na 2024 vasthouden aan het overgangsbeleid dat onder president Joe Biden is ingezet ? Of zal een terugkeer van de Republikeinen aan de macht gepaard gaan met de herovering van de prachtige fossiele brandstoffen ?
  • Zal de aanzienlijke versnelling in China leiden tot een vermindering van het gebruik van steenkool, zoals de autoriteiten hebben aangekondigd ?
  • Tot slot zullen we veel aandacht besteden aan de penetratie van nieuwe hernieuwbare energiebronnen in de snelgroeiende landen India, Indonesië en Vietnam. De beperkingen van hun elektriciteitsnetten vormen een belangrijk obstakel voor de ontwikkeling van nieuwe hernieuwbare energiebronnen. Maar er is ook een sterke politieke wil om deze belemmeringen weg te nemen.

© Michel Allé
December 2023